Słusznie uczynili członkowie rady gminnej w Kobyli okresu międzywojennego, przeznaczając część byłego placu ćwiczeń kawaleryjskich na cele sportu. Jest to doskonałe miejskie boisko piłkarskie, chociaż trzeba je było dwukrotnie od tego celu przebudowywac. Pierwszy raz uczyniono to w latach sześćdziesiątych, wykorzystując wolny czas pracy spychaczy pracujących przy modernizacji drogi w kierunku Raciborza. Zniwwelowano wtedy teren, ale zabrakło funduszy na urządzenie płyty boiska, wymagającej wielu tysięcy ton ziemi nawierzchniowej. Dokonano tego dopiero w latach 1998-1999 przy pomocy transportu samochodowego.
Sport, a głównie piłka nożna, stały się w XX wieku ważnym elementem wtychowania fizycznego młodego pokolenia i jednocześnie formą pożytecznego spędzania wolnego czasu na świeżym powietrzu w grupie przyjaciół i znajomych jako kibiców sportowych.
Po zakończeniu II wojny światowej i powrocie do domów byłych żołnierzy, zaczęto myśleć o zorganizowaniu rozgrywek z sąsiednimi miejscowościami. Było wielu chetnych do gry. Rozgrywano okazyjnie mecze z drużynami Markowic, Raszczyc i Dzimierzy. Brak było jednak sprzętu, grano najczęściej w zwykłych wysokich butach typu wojskowego lub roboczych, brakowało nawet piłek.
Probę powołania stałego klubby podjęto jeszcze w latach czterdziestych. Wybrano nawet zarząd, którego prezesem został Konrad Plura. Nie doszło jednak jeszcze do regularnych rozgrywek. Stało się to dopiero w następnym pokoleniu młodzierzy, tej urodzonej po wojnie.
W roku 1971 powstał Komitet Założycielski klubu. Ponieważ klub powstał na bazie Ochotniczej Straży Pożarnej rozważono dwie nazwy: "Płomień" i "Iskra". Przyjęto ostatecznie nazwę LZS "Płomień", ponieważ w powiecie rybnickim działał już klub noszący nazwę "Iskra"(w Rowniu).
W roku 2000 klub uzyskuje wymaganą obecnymi przepisami osobowość prawną i zmienia nazwę na Ludowy Klub Sportowy "Płomień" Kobyla. W sezonie 2001-2002 klub zajmował piątą lokatę w klasie "A". Obecnie spadł do klasy "C" i zajmuje tam 8 pozycję w tabeli.